Hurricane?, Tobago (Trinidad & Tobago)

Tropical wave intensifying. Prepare for heavy showers & gusty winds over 55km/hr from around midday and continuing into the weekend. Monitor official updates. Sender: ODPM

Wow, je zal dit smsje maar op je inmiddels aangeschafte Tobago nr ontvangen! Alle kinderen vroeg uit van school, supermarkten gaan eerder dicht, de restaurants sluiten en niemand op straat.

'Wat gebeurt er dan, is het heftig?' Nee, maar voor de zekerheid, zetten we alles maar binnen. Feesten gaat gewoon door hoor, maar dan thuis. Hm, laten we de auto ook maar voor de zekerheid onder een huis zetten, dan kunnen er geen bomen op vallen.

De hurricane was in de buurt van Barbados en wij zouden er wat last van hebben... Ik vond het wel spannend...! Het begon harder te regenen en ik dacht yes, nu komt het! NIKS, helemaal NIKS!! Sjonge jonge zeg, wat een drama voor niks.

Inmiddels loop ik al 2 dagen rond met een blauw oog. Voor 't eerst gesurft en nog wel tijdens zonsondergang. Vermoeiend zeg dat peddelen, ik kan m'n armen niet eens meer optillen, wat een spierpijn heb ik! En oja ehm, kreeg mijn surfboard op m'n hoofd of tegen mijn oog ofzo, dus heb een blauw/rood oog. MAAR we geven niet op, net als snowboarden: doorgaan en doorgaan, anders leren we t niet. No pain no game roepen ze hier! (Wel een klein beetje dom van me natuurlijk).

Vanavond halloween vieren, een van de redenen dat ik toch maar wat langer ben gebleven dan de geplande week. En dus hadden ze gelijk, want ben hier nu al 2 weken en nog niet weg... Hoe konden ze me ooit vertellen bij het reisburo dat 1 week Trinidad & Tobago echt meer dan genoeg is?? Ik heb Trinidad nog niet eens gezien!

Inmiddels ben ik erachter gekomen dat ik erg goed ben in 'limen' (=chillen). Go with the flow en geen vaste plannen. Gelukkig veranderen mijn plannen altijd elk uur (ook in NL), maar dat is hier niet meer dan normaal!

Overigens is mijn plan C inmiddels: A.s. donderdag met de ferry naar Trinidad om daar Dewali te vieren, dan vlieg ik zaterdag naar St Maarten, daar blijf ik 1 dagje en pak ik de ferry naar St Barth voor ongeveer 3a4 dagen, terug naar Trinidad voor 3 dagen en dan moet ik op 14 november echt het vliegtuig pakken naar Costa Rica!! Oeh, wat ga ik dit land missen!

One love!

A long rope for a maga goat - "Sin City", Tobago (Trinidad & Tobago)

Na de allerlaatste tips op Schiphol, stond ik er toch echt alleen voor .......(dacht ik). Totdat ik in Tobago kwam en je op iedere hoek blijft hangen voor een praatje. Het eiland is een groot dorp, waar iedereen elkaar kent, goed op elkaar let en voor elkaar zorgt en weet waar je uithangt. 'You fit right in' werd er al op de 2e dag gezegd omdat ik iedereen al heb leren kennen! haha, ze dachten dat ik hier al maanden zat! De Rasta's letten dus ook erg op mij en zeggen dus ook wat ik wel en niet moet doen, soms vind ik het natuurlijk weer overdreven, maar laat ik maar luisteren ;-p (verstandig he).Ik kom soms 'mijn huis' bijna niet uit, want iedereen komtook gewoon bij mij op bezoek (hebvandaagmaarsuiker in huis gehaaldvoor ze)! En dan gewoon alleen maar chillen en hangen en verder niks, haha. Ik verblijf in Pleasant Prospect, ook wel Sin City genoemd. Hm en chill elke dag op het grasveld bij een bar, wat blijkbaar een gangsterbar moet zijn?? Ik chill bijvoorbeeld met Red Man (z'n bijnaam) en ziet er misschien wel zo uit, maar is superaardig en zodra hij mensen kan helpen, doet ie dat.

Men zegt oeh! als ik ze vertel dat dit de eerste stop is en ik nog niet precies weet hoe lang ik blijf, maar ongeveer een week. Als antwoord krijg ik steeds te horen dat het niet slim was, want iedereen die zegt dat ze een week blijven, blijven minstens 2 jaar.Het voelt alsof ik hier al weken ben. Ken idd iedereen en weet van alles over Tobago en onthou de culturele dingen zoals bijvoorbeeld Kalaloe, hoe je een halfbloed of mix noemt en komt van een bepaalde plant die je bereidt met allerlei soorten groenten. Onthou een paar spreekwoorden, versta ze (soort van, nu iets beter, maar dat dialect!!) Oh en vandaag kreeg ik te horen dat ik ook zo al een beetje zo praat... Men zegt ook wel dat ik geluk heb op de plaats waar ik verblijf en met de mensen met wie ik chill, allemaal locals, omdat je 10x naar Tobago kan komen en dit niet zo ervaart (couchsurfing rules!). Ik heb al een week een laptop in huis van iemand om te lenen en ze laten gewoon hun telefoon onbeheert buiten liggen e.d.

Het is ongeveer 50-50 qua afkomst. Indiers en Rastafari's door elkaar. En dan de kalaloe's nog. Verder een hoop expats. Ik koop niks, dus er valt weinig te onderhandelen, ben daarom maar gaan onderhandelen over de prijs voor m'n verblijf in de guesthouse.

Oja, de planning was natuurlijk ook St Lucia en St Barths enzo, maar had gehoord in NL dat er ferry's gaan naar ieder eiland....NOT! Moet per se een vliegtuig pakken, dus moet hier nog even over nadenken.

Nog even naar de mall om mn tassenhouders proberen te verkopen, kijk of dat lukt.

Het zeewater vind ik koud, jaja, mag dat blijkbaar niet zeggen, ze lachen me keihard uit steeds. Waterval gezien, speciaal food festival, Sunday School (elke zondag party op straat), geweldig.

Internet is wat lastig, heb nl nu al 4x dit verhaal opnieuw geprobeerd te schrijven in 4 dagen tijd... ;-p

Irie man!

Rollend te paard in de zee - Sardinie, Italie

Tja, schrijf je je in om paard te gaan rijden, blijkt dat je al een paard moet kunnen berijden. Ach denkt Natasha, we zien wel, we proberen het gewoon. Dan krijg je de vraag of je bang bent en je nl een paard krijgt die wel van mensen houdt, maar niet van andere paarden en ze dan schopt en kopstoten geeft en oja de hele tijd wil eten. Nee, maakt me niet uit, maar denk ondertussen wel, heb ik weer zo'n eigenwijs paard, hoe zou dat nou komen ;-p!

Daarna sta je met je paard bij de rest en ja hoor, het paard gaat ervandoor op zoek naar gras en weet ik veel hoe ik het paard moet sturen of moet stoppen.... Het paard luistert in ieder geval niet naar me! Even wat tips vragen hoe je naar links, rechts en moet stoppen en gaan met die banaan (oh nee, paard).

Onderweg wilde ze alleen maar overal eten en hield ik de groep op, ook moest ik achteraan lopen, anders zou ze een paard aanvallen en schoppen, mwahahha. Gebeurde uiteindelijk dus ook en ik vloog half omhoog, maar bleef natuurlijk heel stoer kijken alsof ik het niet eng vond.

Na een tijdje door het bos te hebben gelopen (met ondertussen echt al pijn in m'n kont) gingen we richting de zee. Zo ontzettend mooi! De begeleidster zei dat we een stuk door de zee zouden lopen en keek toen naar mij en zei: 'Oja Natasha, jouw paard...' Ik dacht Oneeeee, wat nu weer! Jouw paard houdt echt van de zee en je moet vooral zorgen dat ze blijft lopen. Dus vooral NIET laten stoppen. (Ik hield in m'n hoofd, ok blijven lopen blijven lopen dus.) Op het moment dat je stopt, beweegt ze met r benen en wil ze gaan .... ROLLEN in de zee!!! MET MIJ EROP!!! Dus vooral blijven lopen, niet stoppen en anders moet je tegen de zijkant tikken met je benen, zodat ze weer gaat lopen. Alsof dat beest naar mij luistert dacht ik nog!!! Oh nee, wat een ramp, ik vroeg of ze dan in ieder geval mijn tasje wilden aanpakken, want ik zag t al gebeuren. Nee, zei ze, je moet vooral NIET afstappen als ze t toch doet, gewoon blijven zitten, hou je goed beet en blijven zitten!! Nou 3x raden.... Ik gaf t een poging, want zo zijn we dan ook wel weer. En als eerste ook nog he. We raakten het water aan, ik kicken met mn benen tegen t paard aan, paard bleef mooi staan! Ik stress, paniek, peeuw! Ja hoor, daar ging dat beest, met r been als een gek en die vrouw maar schreeuwen, trappen Natasha trappen. Ik deed onwijs mn best, maar helaas daar gingen we...... rollend in de zee en ik wilde er inderdaad vanaf, beest lag op me!! Ze schreeuwde, NEE, niet eraf, blijven zitten! Ok, ik luisterde. We stonden weer op en ik weer trappen, maar nee, dat beest ging nu helemaal te keer met 2 benen!! En weer lagen we. Iedereen lachte zich kapot! (Waarschijnlijk ook vooral om mijn paniekgezicht.) Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar om r weer uit de zee te krijgen en heb de zee (die overigens wel heerlijk aanvoelde) niet meer aangeraakt. Aan het eind toen ik afstapte en het paard begeleidde, vond ze t ook heel leuk om nog even op mn voet te staan, was ook best pijnlijk, maar al met al heb ik wel weer gelachen ;-)

Op naar het volgende avontuur in Wonderland..