Tja, schrijf je je in om paard te gaan rijden, blijkt dat je al een paard moet kunnen berijden. Ach denkt Natasha, we zien wel, we proberen het gewoon. Dan krijg je de vraag of je bang bent en je nl een paard krijgt die wel van mensen houdt, maar niet van andere paarden en ze dan schopt en kopstoten geeft en oja de hele tijd wil eten. Nee, maakt me niet uit, maar denk ondertussen wel, heb ik weer zo'n eigenwijs paard, hoe zou dat nou komen ;-p!

Daarna sta je met je paard bij de rest en ja hoor, het paard gaat ervandoor op zoek naar gras en weet ik veel hoe ik het paard moet sturen of moet stoppen.... Het paard luistert in ieder geval niet naar me! Even wat tips vragen hoe je naar links, rechts en moet stoppen en gaan met die banaan (oh nee, paard).

Onderweg wilde ze alleen maar overal eten en hield ik de groep op, ook moest ik achteraan lopen, anders zou ze een paard aanvallen en schoppen, mwahahha. Gebeurde uiteindelijk dus ook en ik vloog half omhoog, maar bleef natuurlijk heel stoer kijken alsof ik het niet eng vond.

Na een tijdje door het bos te hebben gelopen (met ondertussen echt al pijn in m'n kont) gingen we richting de zee. Zo ontzettend mooi! De begeleidster zei dat we een stuk door de zee zouden lopen en keek toen naar mij en zei: 'Oja Natasha, jouw paard...' Ik dacht Oneeeee, wat nu weer! Jouw paard houdt echt van de zee en je moet vooral zorgen dat ze blijft lopen. Dus vooral NIET laten stoppen. (Ik hield in m'n hoofd, ok blijven lopen blijven lopen dus.) Op het moment dat je stopt, beweegt ze met r benen en wil ze gaan .... ROLLEN in de zee!!! MET MIJ EROP!!! Dus vooral blijven lopen, niet stoppen en anders moet je tegen de zijkant tikken met je benen, zodat ze weer gaat lopen. Alsof dat beest naar mij luistert dacht ik nog!!! Oh nee, wat een ramp, ik vroeg of ze dan in ieder geval mijn tasje wilden aanpakken, want ik zag t al gebeuren. Nee, zei ze, je moet vooral NIET afstappen als ze t toch doet, gewoon blijven zitten, hou je goed beet en blijven zitten!! Nou 3x raden.... Ik gaf t een poging, want zo zijn we dan ook wel weer. En als eerste ook nog he. We raakten het water aan, ik kicken met mn benen tegen t paard aan, paard bleef mooi staan! Ik stress, paniek, peeuw! Ja hoor, daar ging dat beest, met r been als een gek en die vrouw maar schreeuwen, trappen Natasha trappen. Ik deed onwijs mn best, maar helaas daar gingen we...... rollend in de zee en ik wilde er inderdaad vanaf, beest lag op me!! Ze schreeuwde, NEE, niet eraf, blijven zitten! Ok, ik luisterde. We stonden weer op en ik weer trappen, maar nee, dat beest ging nu helemaal te keer met 2 benen!! En weer lagen we. Iedereen lachte zich kapot! (Waarschijnlijk ook vooral om mijn paniekgezicht.) Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar om r weer uit de zee te krijgen en heb de zee (die overigens wel heerlijk aanvoelde) niet meer aangeraakt. Aan het eind toen ik afstapte en het paard begeleidde, vond ze t ook heel leuk om nog even op mn voet te staan, was ook best pijnlijk, maar al met al heb ik wel weer gelachen ;-)

Op naar het volgende avontuur in Wonderland..