India...... party party party, yogalessen, heerlijk eten en zangles van een 80-jarige vrouw zonder tanden in het Hindi. Dat is samengevat wel India.

Het draait hier allemaal om wie kent wie. Men overdrijft zwaar (of is dat mannen eigen ;-p) en komt de afspraken ook meestal niet na. Ik begrijp inmiddels het kastensysteem en de gearrangeerde huwelijken iets meer. Ik ben overigens van de kaste 'Nordin'. (Het werd me zo vaak door de kids gevraagd in Nepal.)
Op de een of andere manier begaf ik me steeds onder de elite, locale 'rijken' en zo zie je denk ik een heel ander India dan waar men het constant over heeft. Als je in zo'n prachtig paleis loopt en steeds in 5 sterren hotels bent, vergeet je af en toe echt even dat je eigenlijk rondloopt met een backpack! Men probeert hier ook vooral te laten zien hoe rijk India is en hoe belachelijk ze het vinden als men over het arme India praat. India vies??! India stinkt?!! Ik loop nog steeds met 5 volle handgeltubes.
In Delhi, Jaipur en Bombay is het elke dag feest! Van openlucht poolparty's tot een prive verjaardagsfeestje van de zoon van de minister in hun jachthuis (mega villa) inclusief dj en dansvloer.
Veel op stap geweest met een royal. De zoon van de sultan van de staat. Opgegroeid in een van de paleizen van de koning (houdt van simpele dingen). Heel de geschiedenis gehoord over spelen in de tuinen van het paleis etc. Zo zie je een paleis op een andere manier. Dit paleis is nu een hotel. Er staan 22 koffiesoorten en 32 theesoorten op de kaart. Ik bestelde natuurlijk een koffie die niet op de kaart stond....! mwahhaha.

Ik chill en zwem in privezwembaden van oude paleizen waar pauwen op de rand lopen en waar achter me de eekhoorntjes eten en spelen. Heerlijke stilte en alles voor me alleen. Wat een rust. Het is ontzettend druk in India, overal en al dat getoeter! Iedereen lijkt haast te hebben, al is het nergens voor nodig.

De Taj Mahal was DE reden voor India. Dit had ik me toch anders voorgesteld. Maar het kon niet opwindender! Ik had speciaal een sari aangeschaft en aangetrokken. Aangezien ik dit niet zelf kon, kreeg ik hulp. Van mensen die dachten dat ze het wel wisten.... Ik smokkelde mezelf weer naar binnen als locale, maar dit keer werd ik betrapt, stak ook een meter boven de rest van de vrouwen uit! aiaiai. Ze vroegen in het Hindi waar ik vandaan kwam. Tja, ik dacht ik mag niet praten, dan val ik helemaal door de mand! Dus ik gebaarde alsof ik het niet begreep en niet kon praten. De bewaker was boos, maar liet me toch door. Eenmaal binnen, keken ALLE vrouwen me raar aan. Iemand probeerde me wat duidelijk te maken in het Hindi, de ander kneep in mn arm, echt hard! Ik begreep inmiddels echt wel dat er iets mis was en waarschijnlijk met m'n sari, maar wat?? Ik probeerde te seinen of iemand me kon helpen. In plaats van genieten van de Taj Mahal, had ik een sari ontmaagdingsgevoel, ik zag alleen maar starende vrouwen die me iets duidelijk probeerden te maken. En de gids maar denken, waarom let ze nou niet op? Uiteindelijk aan het eind, kwamen er een paar vrouwen naar me toe en hielpen me midden op straat, midden voor de Taj Mahal met mijn sari. Zag er daarna prachtig uit! Niks loopt in het leven zoals je denkt dat het loopt. Ik wist 20 jaar geleden wel dat ik ooit naar de Taj Mahal zou gaan, maar had ik ooit gedacht dat ik de Taj Mahal op zo'n manier zou ervaren??

Naar een fort geweest voor een mooi overzicht van de stad. Ik schrok me kapot! Zie ik opeens een luipaard naast me chillen! Ik was doodstil en dacht 'dat kan toch niet wat ik zag??' Toen zei ik stotterend 'ehm zag je dat ook?' 'Wat zag je, een tijger? Ja, die heb je hier' 'Waaaat?!' Daar was ik niet op voorbereid. 'Ehm, het leek eerder op een luipaard?' 'Wat? Oh waar? Ja, die heb je verderop.' OMG, dus keren voor een foto, want GELUKKIG zat ik op dat moment in de auto. Maar hij was al weg. De luipaard lag er zooo chill bij, dat ik me niet kon indenken dat het echt was, het leek wel een groot knuffelbeest. En zo dichtbij! Blij dat ik in de auto zat, wat nou als ik liep?? (Moest overigens later nog wel de auto uit.) Op de terugweg zagen we een Blue Cow (een soort antilope). Deze mochten niet gedood worden, maar nu hebben ze de naam veranderd in Blue Horse, dus nu mag het wel!

Na Jaipur met de trein richting Bombay. Was in voor deze nieuwe ervaring, maar ik heb het wel weer zwaar overdreven (eigen schuld). Ik bleek geen geldig ticket te hebben, dus kreeg een boete en dus had ik ook geen plek voor de komende 21 uur. Uiteindelijk had ik een vaste plek voor de laatste 7 uurtjes en toen vroeg het gezin of ik hun plek kon delen. OMG en ik kon geen nee zeggen. Bij aankomst zocht ik mijn backpack. Fijn, daar was ook nog eens overheen gekotst!

Ik slaap op steeds dunnere matjes en voel er steeds minder van. Men deelt hier alles met elkaar, alles wat je hebt. Dan heb ik het vooral over eten en drinken. Niemand raakt hier een fles water met je mond aan, dus kan je altijd en overal uit de fles drinken die er staat. Een fles water gaat dan ook door de hele bus.
Er werd nog gevraagd toen ik m'n sari droeg en mijn zonnebril op had of ik nou in die ene tv serie speelde! haha. Ik ben nog uitgenodigd voor een trouwerij en of ik mee wilde spelen in een film, iets met ayurveda, maar ik moest helaas weer door. Zo kan je je maanden vermaken in India.
Ik krijg liften aangeboden op de motor waar men al met z'n tweeen op zit (even voor de duidelijkheid ook een vrouw). Ik loop door India en zie mijn ring van de Marskramer, mijn pen van de Hema en ontmoet de dekbedovertrek exporteur van de Hema!
Inmiddels loop ik op de traditionele manier met bloemen in mijn haar. Het eten is hier fantastisch!! Zo heeerlijk en zoveel nieuwe gerechten. Wat een hoop soorten roti's je wel niet hebt!
Ik heb veel Bollywood films gekeken! Ook een paar keer naar de film geweest. Opeens draaiden ze het volkslied voordat de film begon. Er werd al tegen me gezegd 'opstaan', maar ik begon keihard te lachen en dacht dat het een grap was! Opeens stond iedereen op!!! Schaamde me rot. Voorin zaten nog 2 toeristen en er werd toch echt vriendelijk aan ze gevraagd of ze wilden opstaan.
Ook bikram yoga in de grootste fitness center van India gedaan. Daarna nog lessen ashtanga yoga gehad en zangles van een 80-jarige vrouw zonder tanden in het Hindi. Oftewel ipv Do re mi, Sa re da.
Dan zit ik in de bus, kijk naar links en zie opeens een olifant op de snelweg naast me lopen (wel met 'bestuurder' op z'n rug).
Iedereen voelt zich maar steeds verantwoordelijk voor me en checkt of ik het land wel veilig verlaat en of ik nog iets nodig heb etc.

Uiteindelijk verliet ik India met een huilend meisje in de bus. Ze was net uitgehuwelijkt en had haar aanstaande man dezelfde ochtend ontmoet. Ze probeerde aan haar ouders uit te leggen, dat ze al verliefd is op iemand en ze graag willen trouwen. Helaas, het is niet dezelfde kaste, dus nee. Nu moet ze afwachten of deze aanstaande nee zegt. Zijn moeder vroeg of ze kon koken en ze zei hard nee. Haar moeder vroeg waarom er geen lach vanaf kon, ze zei 'Hoe kan ik lachen als mijn hart huilt...' De jongen waar ze verliefd op is, is ook uitgehuwelijkt en de verloofdatum is al geprikt. Hij gaat dit afzeggen. De twijfel is nu trouwen en een boze familie of uitgehuwelijkt worden en zeer ongelukkig leven...

In India had ik me nog wel maanden kunnen vermaken, maar ik verlang naar strand....dus....