Van de ene kampong in Maleisie naar de andere in Thailand. Ik werd door m'n oom, nog geen half uur rijden naar mijn andere familie net over de grens in Thailand gebracht. Ook daar kwam ik natuurlijk bijna niet weg en bleef ik uiteindelijk toch weer langer.

Hierna 9 uur hutjemutje in een met rose bekleed busje onderweg naar de volgende bestemming. Niemand spreekt een woord Engels, dus inmiddels spreek ik een paar woorden Thais. Uiteindelijk aangekomen in Koh Phi Phi (van de film 'The Beach'),

maar in de film is het allemaal mooier (of ben ik inmiddels verwend met de Cook islands?)!! Verveelde me en zag een van m'n doelen van dit jaar. Heb mijn Advanced Open Water gehaald!! Jeeeh. O.a. schildpadden en met haaien gedoken, een diepteduik gemaakt van 30m en mijn eerste (en laatste) nachtduik gedaan. Blijkt dat ik het goed doe voor iemand die pas 10 duiken heeft genomen. Mijn balans is goed, ik adem rustig, navigeer goed. Ik kan ook eindelijk mijn buddha houding goed. Ziet er dus goed uit, maar als ze eens in mijn hoofd konden kijken!! Ik vind het nog steeds doodeng als er water in mijn masker komt (lenzen) en dat ie afglijdt. En bijt nog steeds te hard op dat ding waar je door ademt (hoor vast te weten hoe 't heet). Durf 'm ook niet uit te nemen onder water. En ook niet ondersteboven te hangen. Haha, ze moesten eens weten! De tanden stonden erin hoor! De meeste vissen zie ik niet eens, teveel bezig met mijn masker en ademhaal apparaat (hoe heet dat ding nou?)

Het is hier allemaal lekker geregeld, niemand communiceert met elkaar en het lijkt wel of niemand echt wil werken en ze alleen maar op geld uit zijn. Ik wilde een van de avonden terug naar het hotel, maar het was low tight, dus kon er geen longtailboot (soort watertaxi) naar de overkant vonden ze. Ik moest of wachten (hoe lang??) of lopen (30min). Dan maar lopen. Verdwaalde (zoals overal) en kwam bekenden tegen die net eten hadden gehaald en nodigden me uit. Dus gelimed met ze en meegegaan naar tattooshop waar een van ze op de traditionele manier met bamboo een tattoo liet zetten. (Een ander liet het de volgende dag in z'n lip doen en zag er niet uit!!!!!!!) Inmiddels was het half 2 en ik moest nog steeds die boot nemen (die inmiddels 3x zo duur was geworden). Aangekomen bij het hotel was er geen kip te zien. Daar was ik al bang voor. Receptie dicht. Geen taxi meer terug en ze hadden me overgeplaatst naar een andere kamer!! Daar lag dan ook mijn backpack. En ik zou de sleutel nog krijgen....chips!! Ik ben maar achter de receptie geklommen (en de kakkerlakken overwonnen) en heb ieder laatje opengetrokken. Niks! Ik had geen keuze dan buiten met de muggen, kakkerlakken (en de andere beesten) in een hangmat te slapen. Nog een poging in de goedkoopste kamers om te kijken of er niet toevallig een open was en daar mijn backpack lag. Helaas... Ik hoorde opeens een groep mensen per longtailboot aankomen en rende (letterlijk) naar ze toe. Ze waren gaan stappen met het personeel van het hotel en die waren voorlopig nog niet terug...ok... Ze boden aan om bij hen te chillen en mocht daar blijven slapen. Ze sliepen met z'n 3-en in een bed en zo kon ik in de ander. Zo lief!!!!

Het is wel echt een party eiland met Nederlandse prijzen. Heb blijkbaar wel echt de Full Moon party gemist in Koh Pah Nang en ook het waterfestival. Allebei een groot spectakel!

Hierna 13 uur in een bus naar Bangkok. Hield het hier nog geen dag uit. Grote stad.
Ik had nog geen hotel of geen couchsurfplek. Alle goedkope hotels zaten vol. Wilde net weggaan toen een meisje riep dat ik eventueel de kamer wel met haar kon delen. Haar ouders gingen weg en ze bleef nog 1 dag langer. Geweldig! Omslachtig met sleutel en moesten elkaar maar vertrouwen, maar ging allemaal goed. Ik wilde vast m'n vlucht naar Nepal boeken en haalde een drankje aan de bar. Daar raakte ik in gesprek met iemand en mocht zijn laptop gebruiken. Hij moest naar het toilet en zei alleen 'niet weggaan he met m'n laptop'. Maar ja, weer vertrouwen dus.

Op 2e paasdag zoek ik normaal gesproken naar eieren of verstop ik ze juist. Dit keer was ik op zoek naar een treinrails die naar Maekong zou leiden, waar de trein dwars door de markt rijdt en men dan even hun groenteknollen even opzij zet. Het treinstation stond wel op de kaart, maar niemand kende de Maekong markt. Zelfs het toeristenburo niet. Na een dag zoeken, en het grote plein waar ik maar niet kon oversteken vanwege de drukte, zeker 3x rond ben gelopen (je zou zeggen oefening baart kunst, maar volgens mij is 3x dan niet genoeg), werd ik weer de richting uitgestuurd waar ik begonnen was! OMG! Uiteindelijk, bijna per ongeluk, liep ik ertegenaan. Prachtig, net een bladzijde uit een sprookje en zo verstopt! (Hoeveel chocolade eitjes zou ik nou niet hebben verdiend?) Toen ik echter een kaartje wilde kopen, zei de man dat er geen trein meer reed naar Maekong en dat ik de volgende ochtend maar terug moest komen om 7.40 uur en de reis 4 uur duurde! Ja daaaag!!
Ik wist nu dan wel de weg, maar had het er niet voor over om een dag langer te blijven en weer zolang te reizen.

Uiteindelijk jammer dat ik dit niet heb gezien, de Grand Palace, de Full Moon party en het waterfestival, maar wilde weg uit dit alles en terug naar mijn oorspronkelijke plan: Nepal.