Van 30 graden naar 8 graden (zonder jas) en dan naar - 4,5 graden, da's weer even wennen hoor!

Nu ik overal over nadenk, ben ik een beetje teleurgesteld in mezelf. Niet eens een hele dag op het strand gerelaxed. Echt relaxen lukt me dus niet eens. Ik wilde graag toch echt wel IETS leren in een jaar tijd. Vloeiend Spaans kunnen spreken of heel goed kunnen surfen of zoiets dergelijks. Helaas... heb 6 dagen Spaans gesproken en 1 surfles gehad met als resultaat... een blauw oog!

Wilde zo graag iets bijzonders zien. Het valt allemaal best tegen met al die wonderen in de wereld (of ben ik nu te verwend?). Wilde graag mensen helpen, een dorp bouwen, kinderen helpen etc. Wilde graag iets goedsdoen voor de mensheid die het daar nodig had. Er is niets op mijn pad gekomen.

Wat ik zeker wel op reis heb geleerd, maar misschien wist ik dat toch ook wel, is dat de mensen me ALTIJD helpen, zelfs met de kleinste dingen. Ik ben nooit alleen. Wat kan de mensheid gul, gastvrij en vriendelijk zijn. Iedereen staat altijd voor me klaar. En wat heb ik een geluk in het leven, maar hoe vaak heb ik dat wel niet onderweg te horen gekregen?! Vaak gebeuren bepaalde dingen toch echt om een bepaalde reden. Leg je erbij neer of sta er even bij stil. Ik ben hierdoor ontsnapt aan de orkaan Tomas, de aardbeving in Christchurch, de overstroming in Aussie en de tsunami in Japan.

Ik heb zeker geleerd dat je de mogelijkheid moet pakken als het daar is en niet moet wachten! Voor je het weet is het er niet meer of is je kans voorbij. Als je echt iets wilt, luister alleen naar jezelf en doe het! Negeer anderen (luister wel). Luister naar je onderbuikgevoel, wat meestal voor 98% klopt (Ok, dus soms kan ook die 2% kloppen). Blijf positief denken, dan komt het goed. Neem een beslissing, welke dan ook. Achteraf weet je of het de goede was en anders was het om een reden, maar beslis! (Dat laatste heb ik uit een boek hoor)

Nog een 2^e helft van de wedstrijd te gaan....(waarvan ik ZEKER 1 volle dag op een strand ga liggen!)